خوابی که برای خانواده ها در خاوران دیده اند!
رضا معینی
در تاریخ ١١ اردیبهشت ۱۳۸۸ خبری با عنوان " انتقال پیکرهای قتل عام شدگان سال ۶۷ از خاوران به مکانی نا معلوم" در چندین سایت اینترنتی و دیگر رسانه ها انتشار یافت. طبق اطلاعات ما از خانواده های خاوران چنین خبری مطلقا صحت ندارد. راست این است که خانواده ها نه در پستوخانه های خود لابراتوری برای جسد شناسی دارند و نه نیازی به حمل "بقایای اجساد" عزیزان خود بعنوان مدرک. حال بماند که کدام عضو خانواده این درد را می تواند در گوشه خانه خود نگاه دارد! و در آخر این خانواده ها سند زنده هستند! مدرک برای چه کاری می خواهند؟
در تاریخ ١١ اردیبهشت ۱۳۸۸ خبری با عنوان " انتقال پیکرهای قتل عام شدگان سال ۶۷ از خاوران به مکانی نا معلوم" در چندین سایت اینترنتی و دیگر رسانه ها انتشار یافت. طبق اطلاعات ما از خانواده های خاوران چنین خبری مطلقا صحت ندارد.
گورستان خاوران پس از ۲۳ اسفند ماه سال گذشته که آخرین مراسم سال نو توسط خانواده ها در آن برگزار شد تا امروز به روی خانواده ها بسته شده است. روز شنبه ٥ اردیبهشت ۱۳۸۸ هیج یک از اعضای خانواده ها " در تاریکی" به خاوران نرفته بودند تا پیش از خاک برداری و یا پس از آن " بقایای اجساد" را با خود ببرند! انتشار چنین خبر نادرستی نه تصادفی است و نه اشتباهی! این یک فریب خبری است که از سوی دستگاه های اطلاعاتی جمهوری اسلامی هدفمند و برای ادامه سرکوب خانواده های خاوران انتشار یافته است.
راست این است که در تاریخ ١٦ بهمن ماه ۱۳۸۷ گزارشی از خاوران به نام " بولدوزرها همچنان خاوران را ویران می کنند" ( در همین شماره بیداران منتشر شده است ) بر روی سایت بیداران قرار گرفت. این گزارش به دلیل درخواست برخی از همکاران و رعایت ملاحضاتی از جمله احترام به " حریم خصوصی" خانواده ها پس از ساعاتی از سایت بیداران برداشته شد. برای اولین بار در این گزارش از تکه پاره های لباس و پتو و غیره در میان گورهای شخم زده خاوران سخن رفته بود. در این گزارش آمده بود:
"به قسمت کانالها بر گشتیم . نا گهان تکه های لباس به صورت کاملا پو سیده لا به لای خاکها به چشمم خورد ،ژاکت ، زیر پوش، پتو توجه‌ام را جلب کرد. فکر کردم اشتباه می کنم ولی دقت که کردم مطمئن شدم . به بقیه گفتم. آنها از من پریشان ترشدند، همه متو جه شده بودیم که قسمتهای کانال خیلی عجولانه دوباره زیر و رو شده است، ردیفهای درخت کا ری فقط به اندازه لازم شیار خورده و هنوزدرختها را آبیاری نکرده‌اند. ظاهرا طرح ساماندهی فعلا شامل آبیاری نیست! چندتا لباس شخصی در بیرون و داخل می لولیدند و خانواده هایی هم مثل ما تازه خبرتغییرات را شنیده بودند، آمده بودند. "
اما چهار ماه بعد به یکباره خبر " انتقال پیکرهای قتل عام شده‌گان سال 67 از خاوران به مکانی نامعلوم " انتشار می یابد. با عبارت و حتا کلماتی مشابه گزارشات "کازار خاوران" که در بیداران انتشار یافته بود! و البته همراه با نکاتی دروغین که فقط به کار دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی می آید.
تیتر خبر آسوده کردن خیال همه تلاشگران کارزار علیه ویرانی خاوران است. اگر اجساد را به "محل نامعلومی" منتقل کرده اند، دیگر چرا خانواده ها باید هر هفته به " پارک" بروند؟ چرا باید برای حفظ خاوران تلاش کرد؟ چرا باید هر جمعه چند ماشین نیروهای اطلاعاتی در آنجا بمانند تا خانواده ها را به خاوران راه ندهند؟ و مسئولان در پی پیدا کردن توجیه برای کمیساریای حقوق بشر باشند؟
ماجرا فقط این خبر نیست! فریب خبر سازی با ظاهر دفاع از قربانیان مدت هاست جریان دارد. در مهرماه سال گذشته خبر دستگیری خانمی ( از وابستگان یکی از سازمان های مخالف حکومت اسلامی) به دلیل شرکت در مراسم خاوران منتشر شد. درست در روزهایی که تعداد زیادی از اعضای خانواده ها از نوجوان تا پیرزن ٨٤ ساله به وزارت اطلاعات احضار و از آنها در باره " همکاری " با همان سازمان مخالف پرس و جو می کردند. نکته مهم آن بود که آن خانم نه تنها در مسیر خاوران بازداشت نشده بود که دستگیری ایشان هیج ربطی به تجمع یک ماه و نیم پیش خانواده ها در خاوران نداشت. ضمن آنکه ایشان اصلا در آن تجمع هم حضور نداشتند! بدون شک این بازداشت نیز مثل همه دیگر آزار و اذیت های ماموران اطلاعاتی علیه شهروندان باید محکوم می شد. اما انتشار این خبر که با عناوین مختلف در بسیاری از سایت های اینترنتی بازتاب یافت با تهدیدات بازجویان امنیتی و اصرار بر همکاری خانواده ها با این جریان سیاسی و حتا نام بردن از آن خانم و محکومیت زندان ایشان برای ترساندن خانواده ها نمی تواند یک امر تصادفی باشد!
اینکه فریب خبر را دستگاه های اطلاعاتی می سازند اما " رسانه" های جمعی آن را پخش می کنند امر تازه ای نیست. اینکه آنها از رقابت رسانه ها برای کسب خبر سو استفاده می کنند تا فریب- خبر خود را جا بزنند بازهم عجیب نیست. وزارت اطلاعات که نمی تواند فریب خبر را به نام خود منتشر کند! تاسف آور واکنش تلاشگران و در دام همان خبر سازی افتادن است. نگاهی به این خبر و مجموعه اطلاعات آن روشنگر هدف وزارت اطلاعات است.
احضار و تهدید خانواده ها از سال ۱۳۶۸ که اولین گردهم آیی های گسترده در خاوران برگزار شد، ادامه دارد اما از شهریور ماه سال گذشته همانگونه که ماموران به خانواده ها گفته اند" سیاست عوض شده است" و به پایان بردن "این غائله" به هدف اصلی ماموران امنیتی تبدیل شده است و این بار هم باید خانواده ها قربانی دهند. به همین دلیل هم در خبر جعلی تاکید می شود :
"هم‌چنین تنی از خانواده‌ها به مجموعه گفتند مقداری از بقایای اجساد مورد اشاره را به‌عنوان مدرک برداشته‌اند."
این یعنی دستاویزی برای حمله به خانه ها و خانواده ها برای پیدا کردن"بقایای اجساد". این یعنی بهانه ای جدی برای آغاز دوباره و تشدید احضارها و آزار اذیت خانواده ها. این یعنی دلیل موجه برای ادامه بستن درهای خاوران " تا بقیه مدارک" از سوی خانواده ها " برداشته نشود"! و .....
راست این است که خانواده ها نه در پستوخانه های خود لابراتوری برای جسد شناسی دارند و نه نیازی به حمل "بقایای اجساد" عزیزان خود بعنوان مدرک. حال بماند که کدام عضو خانواده این درد را می تواند در گوشه خانه خود نگاه دارد! و در آخر این خانواده ها سند زنده هستند! مدرک برای چه کاری می خواهند؟ هشیار باشیم!
رضا معینی
در تاریخ ١١ اردیبهشت ۱۳۸۸ خبری با عنوان " انتقال پیکرهای قتل عام شدگان سال ۶۷ از خاوران به مکانی نا معلوم" در چندین سایت اینترنتی و دیگر رسانه ها انتشار یافت. طبق اطلاعات ما از خانواده های خاوران چنین خبری مطلقا صحت ندارد. راست این است که خانواده ها نه در پستوخانه های خود لابراتوری برای جسد شناسی دارند و نه نیازی به حمل "بقایای اجساد" عزیزان خود بعنوان مدرک. حال بماند که کدام عضو خانواده این درد را می تواند در گوشه خانه خود نگاه دارد! و در آخر این خانواده ها سند زنده هستند! مدرک برای چه کاری می خواهند؟
در تاریخ ١١ اردیبهشت ۱۳۸۸ خبری با عنوان " انتقال پیکرهای قتل عام شدگان سال ۶۷ از خاوران به مکانی نا معلوم" در چندین سایت اینترنتی و دیگر رسانه ها انتشار یافت. طبق اطلاعات ما از خانواده های خاوران چنین خبری مطلقا صحت ندارد.
گورستان خاوران پس از ۲۳ اسفند ماه سال گذشته که آخرین مراسم سال نو توسط خانواده ها در آن برگزار شد تا امروز به روی خانواده ها بسته شده است. روز شنبه ٥ اردیبهشت ۱۳۸۸ هیج یک از اعضای خانواده ها " در تاریکی" به خاوران نرفته بودند تا پیش از خاک برداری و یا پس از آن " بقایای اجساد" را با خود ببرند! انتشار چنین خبر نادرستی نه تصادفی است و نه اشتباهی! این یک فریب خبری است که از سوی دستگاه های اطلاعاتی جمهوری اسلامی هدفمند و برای ادامه سرکوب خانواده های خاوران انتشار یافته است.
راست این است که در تاریخ ١٦ بهمن ماه ۱۳۸۷ گزارشی از خاوران به نام " بولدوزرها همچنان خاوران را ویران می کنند" ( در همین شماره بیداران منتشر شده است ) بر روی سایت بیداران قرار گرفت. این گزارش به دلیل درخواست برخی از همکاران و رعایت ملاحضاتی از جمله احترام به " حریم خصوصی" خانواده ها پس از ساعاتی از سایت بیداران برداشته شد. برای اولین بار در این گزارش از تکه پاره های لباس و پتو و غیره در میان گورهای شخم زده خاوران سخن رفته بود. در این گزارش آمده بود:
"به قسمت کانالها بر گشتیم . نا گهان تکه های لباس به صورت کاملا پو سیده لا به لای خاکها به چشمم خورد ،ژاکت ، زیر پوش، پتو توجه‌ام را جلب کرد. فکر کردم اشتباه می کنم ولی دقت که کردم مطمئن شدم . به بقیه گفتم. آنها از من پریشان ترشدند، همه متو جه شده بودیم که قسمتهای کانال خیلی عجولانه دوباره زیر و رو شده است، ردیفهای درخت کا ری فقط به اندازه لازم شیار خورده و هنوزدرختها را آبیاری نکرده‌اند. ظاهرا طرح ساماندهی فعلا شامل آبیاری نیست! چندتا لباس شخصی در بیرون و داخل می لولیدند و خانواده هایی هم مثل ما تازه خبرتغییرات را شنیده بودند، آمده بودند. "
اما چهار ماه بعد به یکباره خبر " انتقال پیکرهای قتل عام شده‌گان سال 67 از خاوران به مکانی نامعلوم " انتشار می یابد. با عبارت و حتا کلماتی مشابه گزارشات "کازار خاوران" که در بیداران انتشار یافته بود! و البته همراه با نکاتی دروغین که فقط به کار دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی می آید.
تیتر خبر آسوده کردن خیال همه تلاشگران کارزار علیه ویرانی خاوران است. اگر اجساد را به "محل نامعلومی" منتقل کرده اند، دیگر چرا خانواده ها باید هر هفته به " پارک" بروند؟ چرا باید برای حفظ خاوران تلاش کرد؟ چرا باید هر جمعه چند ماشین نیروهای اطلاعاتی در آنجا بمانند تا خانواده ها را به خاوران راه ندهند؟ و مسئولان در پی پیدا کردن توجیه برای کمیساریای حقوق بشر باشند؟
ماجرا فقط این خبر نیست! فریب خبر سازی با ظاهر دفاع از قربانیان مدت هاست جریان دارد. در مهرماه سال گذشته خبر دستگیری خانمی ( از وابستگان یکی از سازمان های مخالف حکومت اسلامی) به دلیل شرکت در مراسم خاوران منتشر شد. درست در روزهایی که تعداد زیادی از اعضای خانواده ها از نوجوان تا پیرزن ٨٤ ساله به وزارت اطلاعات احضار و از آنها در باره " همکاری " با همان سازمان مخالف پرس و جو می کردند. نکته مهم آن بود که آن خانم نه تنها در مسیر خاوران بازداشت نشده بود که دستگیری ایشان هیج ربطی به تجمع یک ماه و نیم پیش خانواده ها در خاوران نداشت. ضمن آنکه ایشان اصلا در آن تجمع هم حضور نداشتند! بدون شک این بازداشت نیز مثل همه دیگر آزار و اذیت های ماموران اطلاعاتی علیه شهروندان باید محکوم می شد. اما انتشار این خبر که با عناوین مختلف در بسیاری از سایت های اینترنتی بازتاب یافت با تهدیدات بازجویان امنیتی و اصرار بر همکاری خانواده ها با این جریان سیاسی و حتا نام بردن از آن خانم و محکومیت زندان ایشان برای ترساندن خانواده ها نمی تواند یک امر تصادفی باشد!
اینکه فریب خبر را دستگاه های اطلاعاتی می سازند اما " رسانه" های جمعی آن را پخش می کنند امر تازه ای نیست. اینکه آنها از رقابت رسانه ها برای کسب خبر سو استفاده می کنند تا فریب- خبر خود را جا بزنند بازهم عجیب نیست. وزارت اطلاعات که نمی تواند فریب خبر را به نام خود منتشر کند! تاسف آور واکنش تلاشگران و در دام همان خبر سازی افتادن است. نگاهی به این خبر و مجموعه اطلاعات آن روشنگر هدف وزارت اطلاعات است.
احضار و تهدید خانواده ها از سال ۱۳۶۸ که اولین گردهم آیی های گسترده در خاوران برگزار شد، ادامه دارد اما از شهریور ماه سال گذشته همانگونه که ماموران به خانواده ها گفته اند" سیاست عوض شده است" و به پایان بردن "این غائله" به هدف اصلی ماموران امنیتی تبدیل شده است و این بار هم باید خانواده ها قربانی دهند. به همین دلیل هم در خبر جعلی تاکید می شود :
"هم‌چنین تنی از خانواده‌ها به مجموعه گفتند مقداری از بقایای اجساد مورد اشاره را به‌عنوان مدرک برداشته‌اند."
این یعنی دستاویزی برای حمله به خانه ها و خانواده ها برای پیدا کردن"بقایای اجساد". این یعنی بهانه ای جدی برای آغاز دوباره و تشدید احضارها و آزار اذیت خانواده ها. این یعنی دلیل موجه برای ادامه بستن درهای خاوران " تا بقیه مدارک" از سوی خانواده ها " برداشته نشود"! و .....
راست این است که خانواده ها نه در پستوخانه های خود لابراتوری برای جسد شناسی دارند و نه نیازی به حمل "بقایای اجساد" عزیزان خود بعنوان مدرک. حال بماند که کدام عضو خانواده این درد را می تواند در گوشه خانه خود نگاه دارد! و در آخر این خانواده ها سند زنده هستند! مدرک برای چه کاری می خواهند؟ هشیار باشیم!
