"جامعه دفاع از حقوق بشرایران در جنوب کالیفرنیا" دومین برنامه همگانی خود را به مناسبت سالگرد فاجعه کشتارزندانیان سیاسی درایران درروز5 اکتبر برگزار نمود. این دومین برنامه عمومی این گروه در چهار ماه گذشته بود. نخستین برنامه عمومی این جامعه در 29 ژوئن 2008 با حضور و سخنرانی دکتر عبدالکریم لاهیجی، پرستو فروهر، منیره برادران و ایرج مصداقی برگزار شد که مورد استقبال بیش از 350 نفر قرار گرفت.
مهرماه امسال مصادف با بیستمین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در زندان های ایران بوده است. سال 1367 جنایتی در زندان ها ایران رخ داد که در تاریخ معاصر ایران سابقه نداشت. مطابق اطلاعاتی که منابع مختلف تا به کنون ثبت کرده اند تعداد زندانیانی که در این فاجعه قربانی خشونت کوررهبران جمهوری اسلامی و خشم آیت الله خمینی شدند به چند هزار نفر می رسد. آیت الله منتظری تعداد اعدام شدگان را بین 2800 تا 3800 نفر، و سازمان عفو بین الملل این رقم را بین 4500 تا 5000 نفر اعلام داشته اند. رقم دقیق این "جنایت علیه بشریت" در آینده روشن خواهد شد.
فقط چند ماه از پایان جنگ هشت ساله ایران و عراق و حمله نا موفق سازمان مجاهدین خلق به مرزهای شرقی ایران از طریق خاک عراق نگذشته بود که آیت الله خمینی طی دو فرمان بی سابقه خشم ناشی از شکست در جنگ را متوجه زندانیان سیاسی کرد و هزاران نفر را که به اتهام فعالیت های سیاسی و دگر اندیشی محاکمه شده بودند و در انتظار آزادی ویا پایان دوره محکومیت خود در زندان بسرمی بردند به دستورخمنیی به دادگاه وِیژه، یا "کمیته مرگ" سپرده شدند تا به جرم نفاق با جهموری اسلامی بازمحاکمه شوند که این بار نه به دلیل واقعی دستگیری آنها، بلکه به اتهام "مرتد" و یا "محارب" بطور صوری محاکمه و بدون وقفه اعدام شدند. رژیم قربانیان "کمیته مرگ" را درگورهای دسته جمعی ومکان های نا مشخص به خاک سپرد. ماجرای این محاکمه های غیر قانونی و جنایت نه تنها در زمان وقوع آن، بلکه سال ها پس از آن نیز پنهان ماند و جمهوری اسلامی کوشیده است تا نگذارد افکارعمومی در ایران و درسطح جهان ازآن مطلع شوند. اما چگونه می توان اعدام هزاران نفر بی گناه دردرون زندان را برای همیشه پنهان نمود؟
اگر چه درآغازخانواده های این قرباینان ازترس اقدامات تلافی جویانه رژیم غم خود را فرو خوردند و جبرسکوت براین جنایت سهمگین را پذیرفتند، ولی اندک اندک سنگینی داغ این جنایت از یکسو و سیاست سرپوش نهادن مطلق آن توسط جمهوری اسلامی تا حد ممانعت ازسوگواری خانوده ها برمزارقربانیان از دیگر سو وجدان باقی ماندگان قربانیان و سپس نیروهای آگاه و مدافعان حقوق بشررا بیشتر به درد آورد و آنها را متوجه وظیفه خود نمود. بطوری که درسال جاری سازمان عفو بین الملل در سطح جهانی در بیانه ای سر گشاده از جمهوری اسلامی خواست که مسببین این جنایت بزرگ را به مردم معرفی کند و آنها را در داداگاه های عادلانه ای محاکمه نماید. سازمان های سیاسی و مدافعان حقوق بشرنیزبا اقدامات مشابه و با هدف آگاهی رسانی و آموزش مردم ایران ازاین، و در باره این جنایت، اقدام به برگزاری برنامه های گوناگون از جمله مراسم یادبود درکشورهای مختلف نمودند. اطلاع رسانی و آموزش همگانی در باره علل این فاجعه می تواند مانع از تکرار ارتکاب جنایت های مشابه درآینده شود.
جامعه نو بنیاد حقوق بشرایران در لس آنجلس مراسمی به همین مناسبت در دانشگاه یو سی ال ا برگزارنمود. در ایران مراسم افزون برسخنرانی بسیار حزن انگیزو ازدل برآمده خانم عزیزه شاهمرادی یکی ازجان بدر برده گان این فاجعه، و اجرای برنامه موسیقی و شعر خوانی بسیارجالب گروه جوانان، فیلم بلندی از دکتر پانته آ بهرامی با حضور خود ایشان نمایش داده شد که مورد استقبال فراوان جمعیت شرکت کننده در این مراسم قرارگرفت. خانم بهرامی خود به مدت چهارسال درزندان های جمهوری اسلامی بسربرده است و این فیلم را براساس مشاهدات و تجربه خود ساخته است. ایشان ضمن بازسازی صحنه های مختلف زندان اوین و نشان دادن شیوه های مختلف شکنجه جسمی و روانی، تجارب تلخ زنان زندانی را طی مصاحبه های متعددی با زنداینان سابق بطور بسیار مؤثری به تصویر کشیده است. محتوای تکان دهنده این فیلم نیمه مستند چنان ذهن بینندگان را تسخیرنمود که علی رغم طولانی و حزن انگیز بودن آن نه تنها جمعییت تا به آخر در سالن نمایش باقی ماند، بلکه تحسین همگان را نیزبرانگیخت. ساخت اینگونه فیلم ها و برگزاری مراسم یاد بود درشهرهای مختلف خارج از ایران ادامه شکستن سکوت سنگینی است که جمهوری اسلامی بر جامعه و خانواده های قربانیان این فاجعه تحمیل کرده بو
مهرماه امسال مصادف با بیستمین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در زندان های ایران بوده است. سال 1367 جنایتی در زندان ها ایران رخ داد که در تاریخ معاصر ایران سابقه نداشت. مطابق اطلاعاتی که منابع مختلف تا به کنون ثبت کرده اند تعداد زندانیانی که در این فاجعه قربانی خشونت کوررهبران جمهوری اسلامی و خشم آیت الله خمینی شدند به چند هزار نفر می رسد. آیت الله منتظری تعداد اعدام شدگان را بین 2800 تا 3800 نفر، و سازمان عفو بین الملل این رقم را بین 4500 تا 5000 نفر اعلام داشته اند. رقم دقیق این "جنایت علیه بشریت" در آینده روشن خواهد شد.
فقط چند ماه از پایان جنگ هشت ساله ایران و عراق و حمله نا موفق سازمان مجاهدین خلق به مرزهای شرقی ایران از طریق خاک عراق نگذشته بود که آیت الله خمینی طی دو فرمان بی سابقه خشم ناشی از شکست در جنگ را متوجه زندانیان سیاسی کرد و هزاران نفر را که به اتهام فعالیت های سیاسی و دگر اندیشی محاکمه شده بودند و در انتظار آزادی ویا پایان دوره محکومیت خود در زندان بسرمی بردند به دستورخمنیی به دادگاه وِیژه، یا "کمیته مرگ" سپرده شدند تا به جرم نفاق با جهموری اسلامی بازمحاکمه شوند که این بار نه به دلیل واقعی دستگیری آنها، بلکه به اتهام "مرتد" و یا "محارب" بطور صوری محاکمه و بدون وقفه اعدام شدند. رژیم قربانیان "کمیته مرگ" را درگورهای دسته جمعی ومکان های نا مشخص به خاک سپرد. ماجرای این محاکمه های غیر قانونی و جنایت نه تنها در زمان وقوع آن، بلکه سال ها پس از آن نیز پنهان ماند و جمهوری اسلامی کوشیده است تا نگذارد افکارعمومی در ایران و درسطح جهان ازآن مطلع شوند. اما چگونه می توان اعدام هزاران نفر بی گناه دردرون زندان را برای همیشه پنهان نمود؟
اگر چه درآغازخانواده های این قرباینان ازترس اقدامات تلافی جویانه رژیم غم خود را فرو خوردند و جبرسکوت براین جنایت سهمگین را پذیرفتند، ولی اندک اندک سنگینی داغ این جنایت از یکسو و سیاست سرپوش نهادن مطلق آن توسط جمهوری اسلامی تا حد ممانعت ازسوگواری خانوده ها برمزارقربانیان از دیگر سو وجدان باقی ماندگان قربانیان و سپس نیروهای آگاه و مدافعان حقوق بشررا بیشتر به درد آورد و آنها را متوجه وظیفه خود نمود. بطوری که درسال جاری سازمان عفو بین الملل در سطح جهانی در بیانه ای سر گشاده از جمهوری اسلامی خواست که مسببین این جنایت بزرگ را به مردم معرفی کند و آنها را در داداگاه های عادلانه ای محاکمه نماید. سازمان های سیاسی و مدافعان حقوق بشرنیزبا اقدامات مشابه و با هدف آگاهی رسانی و آموزش مردم ایران ازاین، و در باره این جنایت، اقدام به برگزاری برنامه های گوناگون از جمله مراسم یادبود درکشورهای مختلف نمودند. اطلاع رسانی و آموزش همگانی در باره علل این فاجعه می تواند مانع از تکرار ارتکاب جنایت های مشابه درآینده شود.
جامعه نو بنیاد حقوق بشرایران در لس آنجلس مراسمی به همین مناسبت در دانشگاه یو سی ال ا برگزارنمود. در ایران مراسم افزون برسخنرانی بسیار حزن انگیزو ازدل برآمده خانم عزیزه شاهمرادی یکی ازجان بدر برده گان این فاجعه، و اجرای برنامه موسیقی و شعر خوانی بسیارجالب گروه جوانان، فیلم بلندی از دکتر پانته آ بهرامی با حضور خود ایشان نمایش داده شد که مورد استقبال فراوان جمعیت شرکت کننده در این مراسم قرارگرفت. خانم بهرامی خود به مدت چهارسال درزندان های جمهوری اسلامی بسربرده است و این فیلم را براساس مشاهدات و تجربه خود ساخته است. ایشان ضمن بازسازی صحنه های مختلف زندان اوین و نشان دادن شیوه های مختلف شکنجه جسمی و روانی، تجارب تلخ زنان زندانی را طی مصاحبه های متعددی با زنداینان سابق بطور بسیار مؤثری به تصویر کشیده است. محتوای تکان دهنده این فیلم نیمه مستند چنان ذهن بینندگان را تسخیرنمود که علی رغم طولانی و حزن انگیز بودن آن نه تنها جمعییت تا به آخر در سالن نمایش باقی ماند، بلکه تحسین همگان را نیزبرانگیخت. ساخت اینگونه فیلم ها و برگزاری مراسم یاد بود درشهرهای مختلف خارج از ایران ادامه شکستن سکوت سنگینی است که جمهوری اسلامی بر جامعه و خانواده های قربانیان این فاجعه تحمیل کرده بو
